چاپ باتیک

حسین کلاقیچی گنجینه، معروف به حسین گنجینه، بنیان‌گذار چاپ سیلک اسکرین و باتیک یا چاپ کلاقه‌ای در ایران بود که در جوانی این هنر را در سال ۱۳۰۸ در تبریز پایه‌گذاری کرد و از سال ۱۳۱۰ تا ۱۳۲۴ مسئولیت کارخانه چاپ باتیک را در این شهر به‌ عهده داشت.
مرحوم گنجینه در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۷۰ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشان درجه یک هنری دریافت کرد و از سوی وزارت فرهنگ و آموزش عالی نیز در ۶ آبان سال ۱۳۷۷ مفتخر به دریافت نشان درجه یک شد.

چاپ ‘کلاقه‌ای’ یا ‘باتیک’ از هنرهای سنتی آذربایجان شرقی است که بیشتر در اسکو رواج دارد و هنرمندان فعال در این رشته از صنایع دستی با استفاده از رنگ های طبیعی برگرفته از میوه ها و گیاهان، نقش ها و اشکال متنوعی را بر روی پارچه، روسری و شال می آفرینند.
کار هنرمندان باتیک، کار پهن شده بر روی ریسمان ها برای خشک شدن، نمایشی از صنایع دستی ایرانی در رنگ ها و طرح های گوناگون است که با وزش باد جلوه نمایی می کند.
در عملیات رنگرزی بر روی پارچه در این روش، بیشتر از رنگ های گیاهی مانند روناس، اسپرک، پوست انار و زردچوبه استفاده می شود.
در دوران قدیم هنرمندان فعال در این رشته از ترکیب برگ درخت مو، سود سوزآور و خاک رس ماده ای مقاوم و چسبناک بدست می آوردند و قسمت هایی از پارچه را بوسیله قلم مو با این ماده می پوشانده و تمامی پارچه را رنگرزی می کردند.
پس از شستشوی پارچه قسمت های آغشته به چسب به رنگ اصلی پارچه می ماند و قسمت های دیگر رنگین می شد.
در ایران به جای برگ مو از پیه گوسفند، موم خالص عسل و سقز خام ماده چاپ باتیک را می ساختند که نام بین المللی آن ‘واکس باتیک ‘ و در آذربایجان به ‘روغن کلاقه ای’ موسوم است.